Ne âlâ memleket !
Bir zamanlar “Ne ezen ne ezilen, insanca hakça bir düzen!” diye haykıran siyaset anlayışı, bugün güvensizlik endeksine kilitlenmiş, ekosistem nutuklarına sıkışmış bir profile dönüştü.
Oysa millet aç…
İşsizlik ve geçim derdi tavan yapmış durumda. Asgari ücretlinin maaşı her gün biraz daha eriyor; enflasyon, mutfakta cayır cayır yanan bir yangına dönüşmüş. Yangını gören yok, duyan yok… Daha doğrusu duymak istemeyen çok.
Burada kulak önemli!
Çünkü iktidar da muhalefet de halkın feryadını duymuyor. Sessiz çoğunluk ise sessizliğini koruyor; tuzları kuru olanların kokan tuzdan haberleri bile yok. Ülkenin asıl yangını mutfakta ama gündem sürekli kaydırılıyor: Ekrem İmamoğlu algısı, İstanbul iddianamesi, Ali’siz Mahir’siz dökülen “mış gibi” gözyaşları… Hepsi aynı amaca hizmet ediyor: Gerçek yangını gizlemek.
Emekli perişan.
İşçi ezilmiş.
Memur umutsuz.
Asgari ücretli ay sonunu getiremiyor.
Ve öldürülen çocukların, yoksullaştırılan milyonların hakkını soran ?
Hiç kimse !
Toplumun acısı ve gözyaşı üzerinden siyaset yapanların da, ekranlarda sahte duygu şovlarıyla rol kesenlerin de Allah bin belasını versin !
Bu halkın kanayan yarasına merhem olamayanların yapmacık gözyaşlarına karnımız artık tok !
Medyaya da bir çift söz:
Televizyonlar, gazeteler, yorumcular…
Neden halkın feryadını değil de CHP’ye çökenleri parlatmayı görev edinmiş gibi davranıyorsunuz ?
“Suskun olan bizden değildir” diye nutuk atanlar, bugün boş konuşarak kimseye ait olamıyor.
Gerçekleri konuşmaya ne zaman cesaret edeceksiniz?
Siyaseti zenginleşme alanı görenler, yol olmaya ve yol bulmaya devam ededursun; toplumun ahı iki cihanda yakalarını bırakmayacak. Çünkü bu ülke çocuklarına yaşanabilir bir gelecek borçlu. Bu gelecek, ancak mücadeleyle, hırsızlara ve menfaatperestlere karşı ses yükselterek kurulabilir.
Ve o sese ses olmak…
Asıl mesele tam da budur.
Çetin Sağsöz