Yeni Yılda Şaibelerle Hasbihal Edenlere…
Yıllar geçer…
İnsan yaşlanır, hayaller eksilir, kimi hayaller hiç gerçekleşmez.
Ama bir şey değişmez:
Kurulan hayallerin kim için kurulduğu.
Toplumu önceleyenle, kendini önceleyen arasındaki fark tam da burada başlar.
Bir siyasetçinin tarihe bıraktığı imza; koltukta kaç yıl oturduğuyla değil, hangi adaletsizliğe karşı durduğu, hangi haksızlığa ortak olmadığıyla ölçülür.
Kimi gerçeği ve adaleti savunur.
Kimi ise şaibeyi, hırsızlığı, “idare eder” ahlakını benimser.
Kimi toplumsal çıkarların peşindedir.
Kimi ise kendi çıkarlarını ve çocuklarının geleceğini garanti altına alma telaşındadır.
2025’e “Aile Yılı” dediniz, anladık.
Ama o kadar da ailenizi siyasetin, rantın ve çıkar ilişkilerinin içine gömmeseydiniz iyiydi.
Aile kutsaldır diyerek kamuyu talan etmeyi, nepotizmi normalleştirmeyi, ahbap-çavuş düzenini meşrulaştırmayı kastetmiyorduk herhalde.
Yarınlar gelir geçer.
Yeni yıllar da öyle…
Ama asıl mesele şudur:
“Çaldı ama çalıştı” dedirtmemektir marifet.
Asıl onur, “Çalmadı, çaldırmadı, bütün gayesi ülkeye hizmetti” dedirtebilmektir.
Yeni yıl umut getirsin, evet.
Ama umut; nutukla değil, sofrayla ölçülür.
Hiçbir çocuğun yatağa aç girmediği,
Annelerin “bugün ne pişireceğim” kaygısı yaşamadığı,
Babaların unutkan değil, onurlu olduğu bir ülke dilemek yetmez.
Bunun için bedel ödemek gerekir.
Milletvekillerine küçük bir öneri:
Bir ay değil, bir yıl asgari ücretle yaşamayı deneyin.
Market fişini görün.
Kirayı yatırın.
Çocuğa harçlık verin.
Elektrik faturasını erteleyin.
Belki o zaman milyonların sesi olmanın ne demek olduğunu anlarsınız.
Belki o yıl gerçekten şenlenir.
Haydi milletin vekilleri, bu yıl da size avans olsun.
Zaten yıllardır hep avanstan yaşıyorsunuz.
Ama bilin ki siz avans aldıkça,
Bu ülkede insanların umutları çalınıyor.
Ve unutmayın:
Umut çalmak, paradan daha büyük bir hırsızlıktır.